Gisteren na de oogarts ben ik nog gaan geocachen in Waarschoot. Allez ja, Beke eigenlijk. Ik was dan toch op zwier en het deed deugd om nog even rond te lopen, tussen al het werk door.
Het ging om een korte multi: twee stagekes en de eindlocatie. Toen ik één van de twee niet vond, contacteerde ik de cachelegger, Tom, met wie ik al een paar keer aan de klap ben geraakt. Tien minuten later stond hij plots naast mij: hij was de kinderen gaan ophalen en was dan maar eventjes doorgereden tot aan de cache. Die bleek onder de brug te zitten, een manoeuvre dat mijn rug niet kon appreciëren. Geen nood, zei Tom, en hij ging hem zelf even voor mij ophalen zodat ik kon loggen. Service, maat!
Enfin, toch weer eventjes heerlijk uitgewaaid.