Hmmm…
Het waren herdeliberaties op school vandaag, en er was eigenlijk niet zo’n goed nieuws: mijn collega Latijn moet volgende vrijdag geopereerd worden en zal wellicht twee maanden out zijn. Op zich niet zo’n probleem, ware het niet dat er geen leraars Latijn meer op de markt zijn, en dat het wellicht bijzonder moeilijk wordt een vervanging te vinden.
Ik heb met de personeelsverantwoordelijke samen gezeten en gekeken wat ik eventueel kon doen om tijdelijk een oplossing te bieden. Ik heb zelf 16 uur les en 4 uur communicatie, waardoor ik nog wel wat vrije momenten heb in mijn rooster. Bon, we hebben er zeven extra lesuren kunnen aan toevoegen: 3 in het 4de, 4 in het derde. Haar tweedes en mijn tweedes liggen parallel geroosterd, zodat ik ze eigenlijk samen kan nemen. Een groep van 35 dertienjarigen in de studiezaal – want we hebben geen lokalen die groot genoeg zijn voor die groep – dat wordt nog een uitdaging. Twee uurtjes parallel in het eerste jaar kan een jonge collega nemen die een van de zeer zeldzame exemplaren bachelor Latijn is. Hij geeft echter wiskunde bij ons, open uren voor het hele jaar, dus nee, hij kan die uren niet overnemen. Tsja…
Het probleem is ook dat er een nieuw leerplan is voor het derde en we dus een nieuwe cursus gebruiken, iets waar ik me nog totaal moet in inwerken. Ook het vierde is een andere cursus dan wat ik vroeger gaf, al zijn er veel dezelfde teksten. En voor het tweede moet ik de cursus nog schrijven, want daar ging ik wel tijd voor hebben… Neem daarbij alle administratie, en het wordt nog een hele klus.
Het ene vierde gaat helaas geen enkel lesuur krijgen – hun uren liggen op de momenten dat ik les aan het geven ben in vijf en zes. Het andere vierde krijgt één uurtje studie per week, dat is wel doenbaar. Maar bon, ik ga proberen taken te voorzien en te redden wat er nog te redden valt, en hopelijk vinden we snel een vervanger.
Of mijn rug deze extra uren gaat zien zitten, dat valt nog te bezien…
Maar bon, op hoop van zegen dus…