Moe. Maar echt bone deep moe, tot op het bot. En moeite om mezelf op te laden.
Het zijn ook al zware weken geweest, om eerlijk te zijn. Ik geef nog steeds 4/5 les, waarvan de helft met een halve klas achter een computerscherm en een halve klas voor mijn neus, die verstopt zit achter een mondmasker.
Dat vraagt veel planning, maar ook vooral veel energie: ik ben gewoon om ‘show’ te geven voor de leerlingen die gewoon in de klas zitten, maar nu moet je zowel voor die leerlingen je les geven, als zorgen dat ook de leerlingen die thuis zitten en dus de les volgen die ik live stream, aandachtig blijven. Dat is een andere manier van lesgeven, eigenlijk.
Soit, het zij zo.
Daarnaast is er dus die OpenSchoolDag waarvoor ik intussen ook zelf de presentatie heb gedaan. Op de infoavond had ik twee collega’s die dat live hadden gedaan, maar de ene collega is momenteel afwezig en de andere heeft gewoon geen energie meer over om dat er nog bij te nemen.
Ik heb dan zelf maar de bindtekstjes uitgeschreven, net zoals de visie en zo, foto’s en filmpjes gezocht van de verschillende activiteiten op school, en alle presentaties zelf ingesproken. Elk stukje is op een andere locatie zodat de school goed te zien is, en alles is tussen mijn lessen door opgenomen.
Deze week waren er ook nog de klassenraden, en vlak daarvoor dus nog een verbetermarathon.
Alle extra’s voor de website zijn normaal gezien ook verzameld, alle vakken en foto’s zitten erin, alles staat klaar.
En ik, ik ben moe. Maar echt. Bon, nog een week, en dan is tenminste die OpenSchoolDag achter de rug. Toch dat.