Jaren geleden, en dan bedoel ik echt 30 jaar geleden, was ik zot van glasverf. Je kan dat kopen in elke hobbywinkel en vooral ook in De Banier. Geen idee meer hoe ik er ooit mee begonnen ben, maar ik amuseerde me rot. Ik kan zelf voor geen meter tekenen, maar ik kan vrij goed natekenen, en dat is dus wat ik deed. Alleen… je tekent niet met een stift of potlood of zoiets, maar met een tubetje contourpasta. Daardoor creëer je verschillende vlakken die je daarna inkleurt met je glasverf. Je kan ook zonder contourpasta werken om gemengde kleuren te maken, maar ze zijn dan zeker niet goed afgelijnd.
Enfin, ik heb destijds een ganse reeks weckpotten versierd en heb er daar nog steeds van.
Voor de trouw van Gwen en Erik heb ik een serie van 5 gemaakt, ùren heb ik daarin gestoken, maar ik vond ze wel leuk.
In mijn klas in Gentbrugge heb ik een grote tekening gemaakt met een tekst in glasverf, en dan nog blaadjes uitwaaierend over een raam. Zalig als de zon daar doorkomt, dan heb je een glas-in-lood-effect.
Alleen moet je er blijkbaar zeer voorzichtig mee zijn, want na verloop van tijd begint dat af te bladderen.
Maar bon, Merel zocht iets om te maken als cadeautje voor haar papa maar had totaal geen inspiratie. Ik stelde haar voor om een glazen vierkante pot te versieren, maar eerst eens te proberen op een yoghurtglaasje. De contourpasta was keihard geworden en dus onbruikbaar, ook de helft van de kleuren was na 30 jaar keihard, maar er waren er wel nog bij die bruikbaar waren, en dus ging ze aan de slag.
History repeats itself, zo blijkt.