Ik wilde al een tijdje nog eens afspreken met Annick om koffie te drinken, maar voorlopig kan dat dus niet. Allez ja, niet zoals we het anders doen, namelijk gezellig in de zetel.
We overlegden even: zouden we het buiten doen? In dat miezerige weer, in de kou? Of gewoon elk in onze eigen zetel, met een kop koffie, en een scherm? Maar dat is maar half zo gezellig…
Uiteindelijk kwam Annick hier om kwart over twee in levende lijve aanzetten, met een dikke jas, sjaal en handschoenen. Merel en ik hadden, met de hulp van Kobe, de tuinkussens en vooral ook de vuurschaal buiten gezet. We hebben anderhalf uur zitten kletsen, koffie gedronken, koekjes gegeten en ik heb vooral intens genoten van een beetje sociaal contact.
Ik heb gelukkig mijn gezin om me heen en op school zijn er de collega’s, maar dat is toch helemaal niet hetzelfde. Als je dan een fijne vriendin voor je neus hebt, in de buitenlucht op anderhalve meter, dan doet dat echt deugd.
En ik denk dat ik hiermee een trend ga beginnen, en dit vaker ga doen. Yupyup.