Ik heb al jaren de gewoonte om op het einde van de vakantie die vakantie samen te vatten. Dit jaar had ik dat precies overgeslagen omdat mijn hoofd zo vol andere dingen zat en mijn rug vreselijk ambetant deed.
Het is een atypische vakantie geworden, en helaas niet zoals vorig jaar, toen ik moest vaststellen dat mijn vakantie wel heel erg sociaal was geworden. Er was corona dat nogal wat roet in het eten gooide, en verder was er de rug die begin augustus de geest gaf. Tsja. Maar toch is het wel een fijne vakantie geworden, vond ik.
- begon vorige vakantie met een certaminavergadering, dit jaar werd het online vergaderen.
- Merel kreeg een brilletje
- maar nam hem niet mee op kamp
- Ik liet de opengelegde Reep zien aan ons pa
- Er waren vijf heerlijke dagen Bordeaux
- en daarna gingen we eten in de Jonkman
- Ik ging cachen met ons pa in Sint-Kruis-Winkel
- en ik ging nog eens terug met hem
- Ik ging op fotografiestage voor een week naar de voet van de Pyreneeën
- en daarna kon er eindelijk ook weer gezwommen worden
- De jongens kregen nieuwe computers
- We genoten twee dagen intens in Pairi Daiza
- We gingen met zijn allen geocachen in Lemberge
- en deden af en toe van vuurkestook
- En toen was er, midden in de hittegolf, de rug…
- Ik sleepte me wel nog tot bij de tandarts
- en maakte testritten met elektrische wagens
- We deden een boottochtje met de posse
- maar mijn autokeuring sloeg wel in de knoop.
- Ik ging wel mosselen eten met Véronique
- en ging ook voor het eerst mee met een ballon.
- En op de laatste dag ging ik eten met Sophie.
Verder las ik veel, kookte ik en gamede ik, en begon aan een nieuwe cursus voor onze eerstes. Maar vol was mijn vakantie dus niet echt: we gingen ook niet op reis. Allez ja, ikke wel, de anderen niet.
Maar ergens was ze wel rustgevend, die vakantie: mijn hoofd is na de lockdown en de vakantie eindelijk leeg geraakt. Dat was ook heel hard nodig, in februari-maart zat ik er een beetje door.
Enfin, ik ben dus wel vol goeie moed aan het schooljaar begonnen, ik zag het helemaal zitten, en ik heb er nog steeds zin in.