De Prora is het driemaandelijkse tijdschrift van de vakvereniging voor leraars oude talen (VLOT). Eigenlijk lees ik het zelden, hoewel het best wel interessant is.
Ik had in het begin van de vakantie even op de facebookgroep van leerkrachten Latijn en Grieks gezet dat de Discovery Tour van Assassins’ Creed Odyssey tijdelijk gratis was, en dat ik het zelf echt wel de moeite waard vond. Meteen werd ik door de redactie van de Prora gecontacteerd met de vraag of ik het zag zitten een recensie te schrijven. Goh, ja zeker? Ik had het er hier al even over.
Het artikeltje komt begin september uit, maar ik kan me niet voorstellen dat het merendeel van mijn lezers hier standaard de Prora leest, dus ga ik het hier even delen. In de Prora staan de afbeeldingen er in het klein in het zwartwit in, jammer genoeg. Maar verder is de tekst niet of nauwelijks geredigeerd, heb ik de indruk.
Assassins’ Creed Odyssey: een memorabele trip doorheen het antieke Griekenland
Assassins’ Creed: in de gamewereld is de franchise een vaste waarde geworden. In het spel verplaatst een hedendaags personage zich bij wijze van een soort teletijdsmachine in het lichaam van een huurmoordenaar van vroeger. Het originele spel uit 2007 richtte zich op de renaissancewereld, maar intussen zijn er tientallen spellen uitgebracht met daarnaast ook talloze boeken en comics, zelfs een kortfilm, anime’s en een heuse bioscoopfilm.
Het was dan ook een kwestie van tijd voor een van de games zich zou afspelen in het oude Griekenland. Odyssey uit 2018 doet dat dan ook met verve. Terwijl je als speler allerlei moeilijkheden oplost en je je al moordend een weg baant door het verhaal, maak je ook kennis met het vakkundig nagebouwde Griekenland. Je kan een wandeling maken op de Akropolis, de renbaan in Olympia bekijken of het theater van Dionysos doorwandelen. Je slaat een praatje met Socrates – of liever: hij geeft jou een filosofische uitleg – ontmoet Perikles, redt de Pythia uit de klauwen van de vijand, doodt degenen die de hetaeren bedreigen, of voert een ware zeeslag met een tiental verschillende types Griekse schepen. Maar het blijft natuurlijk een spel waarin je zo veel mogelijk tegenstanders doodt en de vijand probeert te vernietigen.
De makers, het bedrijf Ubisoft, vonden het eigenlijk zelf jammer dat ze een hele wereld hadden nagebouwd – ik heb zelf nog nooit zó goed alle verschillende Griekse eilanden weten liggen – die een ongelofelijk groot impact heeft gehad op de geschiedenis, en dat daar verder niks mee werd gedaan. Net zoals eerder al in Assassins’ Creed Origins (de Egyptische versie) heeft Discovery Mode director Maxime Durand daarom een educatieve modus opgestart, waarbij je door een in-game personage een rondleiding krijgt over een bepaald onderwerp. In Odyssey zitten er maar liefst 30 discovery tours, elk met een eigen rondleiding en link naar de hedendaagse tijd, maar ook met massa’s extra, zelf te ontdekken locaties. Zo is er een in-game kunstenaar die uitleg geeft hoe een beeldhouwwerk werd gemaakt, maar dan krijg je ook een voorwerp uit een museum te zien dat je de techniek toont in real life. De vijf grote thema’s zijn filosofie, beroemde steden, het dagelijkse leven, oorlog en mythologie.
Uiteraard is dit niet het eerste educatieve spel op de markt. Maar geef toe: vaak zijn die gemaakt met een klein budget en niet echt… entertainend. Het grote verschil met deze Discovery Tour is dat dit gebaseerd is op het enorme budget van een populair videospel, waarbij ongelofelijk veel tijd is gestoken in research van het antieke Griekenland, maar dat ook uitstekend is geschreven, getekend, geanimeerd en bevolkt. Dit spel is niet gewoon een setje beelden met commentaarstem, het is een échte wereld waarin honden blaffen, kinderen spelen, de was hangt te wapperen, mensen rondlopen, handelaars hun waren proberen te verkopen en de golven aanspoelen op prachtige stranden. De tempels zijn gekleurd, de wegen vaak van aarde en met plassen en stukken kapot aardewerk. Je krijgt ook uitgelegd wat niet helemaal historisch correct is en ook waarom ze het aangepast hebben (vaak gebouwen die anders zijn omdat er niet genoeg documentatie meer was).
Concreet loop je rond als een van de personages en sturen ze je van locatie naar locatie, waar je telkens via een commentaarstem extra uitleg krijgt over zowel geschiedenis als cultuur. Je kan zelf kiezen of je een item gewoon overslaat of er zelfs dieper op wil ingaan. Je unlockt ook extra personages, ziet hoeveel je al gezien hebt, hoeveel dingen je blijkbaar nog moet ontdekken, en dat geeft een extra speldimensie voor leerlingen. Moet je de rondleiding slaafs volgen? Zeker niet, je kan ook naar eigen goeddunken rondlopen en dingen laten zien in de volgorde die jij zelf belangrijk vindt of naargelang het thema dat je in de les behandelt.
Jammer genoeg bestaat er geen Nederlandstalige versie, maar de Engelstalige stem spreekt zeer duidelijk en het wordt meteen ook nog ondertiteld in het Engels.
Is dit een meerwaarde in de les? Ik vind van wel, aangezien je echt gewoon rondloopt en het 3D-gevoel krijgt dat je niet krijgt met boeken. Het appelleert ook meteen aan de leefwereld van de leerlingen, zeker als je hen gewoon zélf laat rondlopen en dingen aanklikken. Een vriendin van me formuleerde het als volgt: “Als mama van dyslectische kinderen kan ik wel zeggen dat die game ervoor gezorgd heeft dat ze al die moeilijke woorden, goden en dergelijke voor geschiedenis vlotjes hebben kunnen studeren”. Ook voor het vak Grieks kan je het als basis gebruiken of hen zelf over de middag het spel laten ontdekken. Na elke discovery tour is er trouwens een fijn quizje dat ze kunnen afleggen.
En ik geef het eerlijk toe: ik heb zelf ook dingen bijgeleerd, details die ik absoluut niet kende.
Discovery Tour: Ancient Greece is gratis voor wie het basisspel Odyssey heeft, maar is ook voor 19.99 euro apart te downloaden op PC – en dus voor klasgebruik, bijvoorbeeld – via https://store.ubi.com/upc/nl/discovery-tour–ancient-greece-by-ubisoft/5d4040cd5cdf9a07d09464ac.html
Bronnen:
Gudrun Rombaut
Licentiaat Klassieke Filologie
GO! atheneum Mariakerke