Vrijdag, na al het geschilder, viel mijn euro dat ik nog geen brood in huis had. Ik ging er bakken en was het compleet vergeten. Tsja.
Geen nood, zei Bart, en hij reed prompt om frietjes in Evergem. Alleen… was hij blijkbaar de frietjes vergeten te bestellen, en hebben we dat pas gezien toen ik thuis de pakjes opendeed. Goh ja, de jongens hadden elk een hamburger – in Kobes geval een gigantisch grote – en er was meer dan genoeg vlees en aanverwanten. Niet meteen de meest gezonde maaltijd, maar alla.
Toen werd duidelijk hoe mensen verschillend reageren als we te veel gegeten hebben. Kobe rolde zich in de hangmat, en Merel en ik fietsten samen langs het fietspad van de Lange Velden tot in Mariakerke bij Marleen, want die had me gisteren bij de boodschappen haar identiteitskaart meegegeven om een paar kopietjes te nemen. En die moest teruggebracht worden, een ritje van in totaal 7.5 kilometer, het langste dat Merel in totaal ooit al gefietst heeft. En ze deed het schitterend!
Het was dan ook stralend fietsweer, en ook al fietst ze niet snel, ze fietst goed en voorzichtig, die dochter van me. En graag ook, precies.
We gaan dat meer doen.