Uiteraard kende ik Scala al, het beroemde meisjeskoor van de broertjes Kolacny. Bart vroeg me om mee te gaan naar het nieuwjaarsevent van de KBC in het Marriot, met optreden van Scala, en ik zei niet nee. Ik wilde ze nog wel eens zien, want op de Gentse Feesten een paar jaar geleden waren ze me tegengevallen en waren we na een kwartier of zo weggegaan.
Wel…
Ze zingen schitterend, dat moet gezegd zijn. Geen valse noot, geen enkele die net iets te vroeg of te laat is, de stemmen mooi op elkaar afgestemd… En toch, zoals Bart het stelde, toch was het saai. Dat komt door de arrangementen die eigenlijk elke keer klop hetzelfde zijn. Het programma was deze keer volledig Nederlandstalig, opgebouwd rond meisjesnamen, en er zaten echt hele mooie dingen tussen, zoals “Irene” van De Mens, of “Annelies uit Sas van Gent” van Louis Neefs. Oh, en het prachtige “Anne” van Herman Van Veen.
Maar zo goed als elk nummer begon eenstemmig, om dan open te waaieren in drie stemmen die netjes binnen de akkoorden harmoniseerden, met allemaal krek dezelfde tekst netjes op hetzelfde moment. Geen afwijkende akkoorden, geen teksten die door elkaar durfden te lopen, geen… Sorry, geen greintje originaliteit. En daardoor na verloop van tijd alleen nog meer van hetzelfde.
Ik kan me best voorstellen dat dit inderdaad inspeelt op de vox populi, maar Bart en ik zaten erbij en keken ernaar. En moesten regelmatig lachen om de teksten van de twee broers, want ja, die zijn echt wel spitant en durven inspelen op het publiek. Maar de muziek? Helaas, die liet ons warm noch koud, hoe goed het op zich ook gezongen was.
Dus nee, sorry Scala, jullie zijn niet iets voor mij. Geef me dan maar Furiosa van Steve, het meisjeskoor uit Arte Musicale. Die hun programma is net iets gedurfder, iets veelzijdiger, iets uitdagender, en daardoor zoveel boeiender. Wellicht net daarom ook niet geschikt voor een event van de KBC, maar bon.