Cadeautjes, ik vind het niet gemakkelijk, nee. De kinderen zijn intussen zo ver dat ze liever geld hebben om daar dan zelf iets mee te kopen. En de jongens willen tegenwoordig zelfs kleren. Allez ja, basiskleren krijgen ze uiteraard van mij. Maar als ze iets speciaals willen, of iets waarvan ze eigenlijk genoeg stuks hebben, zoals pulls bij Wolf, dan moeten ze dat zelf betalen.
Merel wilde een kick-ass nieuwe fietshelm, en het is een appelblauwzeegroene geworden met lama’s. Ze heeft hem al een paar dagen binnenshuis op :-p
Maar Bart, dat is een ander paar mouwen. Ik weet soms echt niet wat ik voor hem moet kopen: ofwel koopt hij het zelf, ofwel kan ik het niet betalen :-p
Dus dacht ik, samen met de kinderen: laten we hem een soortement dressing maken. Een kleintje dan. Boven op ons kamer heeft hij een grote kleerkast, maar hij is meestal op voor mij en wil me dan niet wakker maken om kleren te nemen. Hij heeft al lang een laag kastje in de badkamer waar hij een onderbroeken- en een sokkenschuif heeft, net als ik. Maar bij hem liggen in dat kastje ook de T-shirts die hij dagelijks draagt, en een stapeltje sportgerief. Dat is allemaal vrij laag, en zijn knie is niet van de meewerkende soort, zo ’s morgens vroeg. En dat is er nog het probleem van zijn kostuums: die zitten in een kledinghoes aan een kapstok, maar dat is geen evident iets. Hang dat maar eens ergens op hé. Ofwel hangt hij dat aan de rand van de douche, maar neemt dat het licht van de douche weg, of hangt hij dat aan de grote radiator waar ook de handdoeken hangen, en maak ik de helft van de tijd alles nat wanneer ik een handdoek neem. Niet ideaal dus.
Nu is er naast de badkamer een klein kamertje met wat ingemaakte kasten, waar mijn naaimachine en strijkdingen staan. En een groot rek met gilets voor mezelf. De kinderen en ik hebben een paar planken in die kast leeggemaakt en de halve hangkast ook, zodat hij zowel T-shirts als kostuums probleemloos kan ophangen naast de badkamer.
Ik hoop dat hij er blij mee is. ’t Is vooral de intentie die telt, zeker?