Het is nu drie maand geleden dat ons pa nog bij zijn dokters is langsgeweest, een controle drong zich op. Enfin, niet dat ik het op zich zo nodig vond, ons pa is gewoon bijzonder goed momenteel, maar dat ligt sowieso op voorhand vast.
Dokter De Meulemeester, zijn neurologe, was zeer positief: hij is er zeker niet op achteruit gegaan, zijn stappen is goed, zijn parkinson is stabiel, enfin, alles is zoals het hoort. Voor haar is alles oké.
Aangezien het veel vlotter ging dan verwacht, hadden we een drie kwartier voordat we bij de volgende dokter moesten zijn, en dus gingen we op ’t gemak beneden een koffie drinken en een taartje eten. Ha ja, het nuttige aan het aangename paren, toch?
Helaas moesten we toen bijna een uur wachten, wat eigenlijk niet vaak voorkomt bij dr. Cousaert. Maar bon, ook zij was zeer positief: ons pa houdt zich tegenwoordig bijzonder goed aan zijn medicatie – wat hij vroeger dus niet deed – en dat werpt zijn vruchten af. Eigenlijk is hij zelfs beter dan een jaar geleden: veel stabieler en dus ook een veel aangenamere mens.
Er wordt dus ook niks aan zijn medicatie veranderd, en we moeten pas over een half jaar opnieuw op controle.
Ge hebt er geen gedacht van hoe gelukkig ik hiervan word!
topnieuws!