Deze ochtend liep ik nog rond als Olga, een vikingvrouwe, met lijfwacht om me heen, een grote bek opzettend tegen een of andere jonker.
Rond de middag sprong ik in mijn auto, reed gezwind huiswaarts, at iets, nam een douche, tutte me uitgebreid op, en reed richting de Machariuskerk om er een klassiek concert te zingen. En te presenteren zonder micro, dat ook. Ugh.
Ik kan je verzekeren: ik ben nog nooit zo snel uit een LARPvibe geraakt als vandaag. Het concert was goed, gelukkig, en de presentatie, welja, ik heb mijn best gedaan om tot aan het einde van de kerk te geraken met mijn stem.
Maar het contrast was groot. Echt Jeckyll-Hyde, geloof me. En Bart en Merel zijn komen luisteren en vonden het goed, en dat deed me echt veel deugd.
