In 2016 was mijn favoriete kledingmerk failliet gegaan. Favoriet als in: ik draag vrijwel niks anders, als ik eerlijk ben. Ja, een gewone jeans, maar verder? Cora Kemperman quasi all the way.
Intussen is al een paar jaar de webshop opgestart met steun van de ontwerpster – die had destijds haar merk verkocht en dat was dus door mismanagement over kop gegaan – en zijn de klassiekers weer allemaal te krijg, samen met een reeks ontwerpen die echt volledig trouw blijven aan het oorspronkelijke concept. Oef.
Daarnaast is er ook een bloeiend tweedehandscircuit opgestart. Want ja, blijkbaar ben je voor Cora of niet, en dan ga je er ook volledig voor. Vooral in Nederland lopen er nogal wat “Corameisjes” – lees: meestal vrouwen van iets gevorderde leeftijd – rond. Sinds een jaar of wat ben ik medemoderator van de groep Cora Kemperman addicts op Facebook, en ja, ik durf daar ook nog wel eens wat kopen, ja. Zo was de top die ik aanhad op Roelands trouw zo’n tweedehands stuk, en er zijn er wel meer. Eigenlijk zou ik gerust zelf een winkel kunnen beginnen in Cora Kemperman kledij, ik heb vlot 60 stuks, denk ik.
Goh.
’t Is een hobby als een ander zeker?