Vaak heb ik op het einde van de grote vakantie het gevoel dat ik niks gedaan heb en dat die vakantie voorbij is gevlogen. Nu, dat vliegen, ja, dat was ook deze keer het geval, maar ik heb wel enorm veel gedaan. Het is eigenlijk mijn meest sociale vakantie sinds jaren, en ik denk dat dat vooral aan mijn sterke carpe diem-gevoel ligt: ik moet meepakken wat ik kan nu de rug het nog min of meer doet. Het kan echt elk moment gedaan zijn, dat ik in een rolstoel verzeil. Memento mori, als het ware. En dus heb ik een prachtige vakantie achter de rug. Eivol, dat ook.
– we zetten een zwembad op en het zat meteen vol pubers
– ik trok met Gwen naar Brussel voor het Certaminacomité
– ik ging met Véronique en de kinderen geocachen in Moerbeke
– met Bart ging ik voor het eerst naar Gent Jazz en ik zag dat het goed was
– ik nam afscheid van een fijne larpvriend
– we gingen eten met Barts familie om Jeroom te gedenken
– ik reed naar Herentals voor Kobes GEJOkamp en ging meteen ook geocachen
– ik kreeg een pràchtige introductie in Antwerpen van Philip
– ik ging nog eens cachen in Moerbeke met Véronique, met andere kinderen
– ik spendeerde een weekendje in Dordrecht met de Vossen…
– … en ging er ook geocachen
– ik ging met Sandra en de kinderen zwemmen in de Rozenbroeken
– en de volgende dag kwam Feija bij ons zwemmen
– mijn lief nam me mee naar Oak
– we trokken een middagje naar ’t stad en het Design Museum
– en ik ging eten met een vriendin die ik in jaren niet meer had gezien
– ik ging zowaar naar Tomorrowland!
– kinderloos, en dus met mijn lief naar de Gentse Feesten
– en opnieuw naar de GF, met jonge larpvrienden deze keer
– het was bloedheet – lang leve het zwembad
– maar de gerbils overleefden de hitte niet
– mijn lief en ik fietsten met Merel door de haven
– Wolf en ik gingen naar een feestje in Balen
– Mathias kwam een dagje naar Gent
– Ik ging met Merel cachen in de halve regen
– ook Poppy kwam in het zwembad ploeteren
– we reden naar mijn oma
– ons pa kwam eindelijk weer eten op zondag
– ik ging geocachen in Balen
– Robbe kwam zetelhangen in de tuin
– we gingen vliegenmeppen in de bib
– ik spendeerde een zalige dag met Véronique in Sint-Niklaas
– en ging uitgebreid fietsen en cachen in Hyfte
– we gingen met zijn allen naar Center Parcs
– alwaar ik uiteraard ook ging geocachen
– Merels vriendinnetjes kwamen slapen
– ik ging koffieleuten bij Vallery
– en rondhangen in Gentbrugge
– uiteraard gingen we ook naar de vijver
– we hielden de jaarlijkse picknick in het Middelheim
– ons pa moest naar de audioloog
– en ik ging met de kinderen cachen in Ronse bij Véronique
– Barts fiets werd gestolen én teruggevonden
– ons pa moest naar zijn dokters
– en ik moest een dag naar school
– ik zat een dag tussen heerlijke Latinofielen
– ik ging naar een begrafenis
en dat was dat. Bijna elke dag sociale interactie, dat is bijzonder ongewoon voor me. Maar het heeft me wel deugd gedaan. Het was een vakantie om in te kaderen.
Nu ben ik echter wel blij dat de gewone dagelijkse routine er opnieuw is. En ja, zelfs in mijn 25ste lesjaar doe ik het nog steeds bijzonder graag. Dik in orde!