Wat een stressdag vandaag zeg!
Eerder deze week realiseerde ik me dat zowel Merel als Kobe op scoutsweekend waren, en dat Wolf eigenlijk toch al oud genoeg is om alleen te zitten. En dat het voor Bart en mij al zeer stresserende weken waren geweest, en dat we dus eigenlijk wel toe waren aan een weekendje tussenuit.
Ik surfte woensdag op goed geluk naar de website van De Jonkman in Brugge, en tot mijn grote verbazing kon ik nog twee plaatsjes reserveren om half negen. Dik in orde!
Brugge is natuurlijk niet zo ver om ’s nachts nog naar huis te rijden, en ik drink sowieso geen alcohol, maar toch… Het is altijd leuker om te kunnen blijven slapen, dan heb je pas écht zo’n tussenuitgevoel. Ik ging dus op zoek naar een B&B, en kwam na wat zoeken uit bij iets dat er vlak naast was gelegen. Eén nacht was zo goed als nergens te boeken, en dus gingen we er maar meteen twee nachten en een dagje Brugge van maken.
Ik belde naar de verhuurder van de B&B, en jawel, ze had zelfs nog een apart huisje achteraan vrij. Doorgaans werkte ze met online reserveringen, maar bon, het was al over twee dagen, het hoefde niet, we konden dan ter plekke wel betalen. Ik regelde de rest via Whatsapp, en kreeg daar ook een schriftelijke bevestiging. Bon, dat was dat.
Nope.
Want deze middag rond een uur of twaalf kreeg ik plots het bericht dat er een ander koppel uit Italië online had gereserveerd en betaald, en of wij dat dan waren? Euh, nee? Ah, jammer dan, dan was het huisje niet meer vrij.
Wuk?
Euh, ik had een schriftelijke bevestiging via Whatsapp en dus een geldige reservering? Ah nee, ze had nog nooit eerder een telefonische reservering gekregen en die andere mensen hadden betaald, dus die kregen voorrang. Ik zei dat dit wettelijk gezien niet kon, en dat wij dus vanavond daar gingen staan tegen half negen, aangezien wij een geldige reservering hadden. Tenzij ze zelf een alternatief kon voorzien.
Bon, ik ben dan maar zelf een alternatief beginnen zoeken, en ben op een prachtige plek gestoten: Maisson Bousson. 200 euro per nacht, dat wel, maar bon, ’t is niet alsof we dat vaak doen. De dame in kwestie ging meteen akkoord, al kon ze de volgende morgen wel geen volledig ontbijt voorzien. Maar een koffie en een croissantje, dat ging wel lukken.
Soit, crisis afgewend. Om zeven uur vertrok Merel aan de scouts, om half acht Kobe, en tegen kwart na acht stonden we in Assebroek, net buiten de Gentpoort, in een prachtige B&B. De foto’s zullen voor morgen zijn.
We waren allebei doodop, dronken de aangeboden fles Gerolsteiner fruitsap uit, aten de overheerlijke appeltaartjes op, en kropen in bed met een boek en Temptation Island op de achtergrond. En wisten dat we het ongelofelijk goed hadden.