Voila, we hebben de eerste schoolweek ook alweer overleefd. Het is toch altijd wennen, maar aan de andere kant: de rust en regelmaat doen ook echt deugd!
Ik heb het huis bij momenten weer helemaal voor mezelf, en het ritme is terug: elke dag om zeven uur opstaan, en dan de routine van de dag. Mijn rooster is niet ideaal te noemen – 3 keer amper twee uurtjes, en dan 6 uur plus half uur toezicht op vrijdag – maar dat verandert toch in oktober. En Kobe, die is vlotjes gestart, heb ik de indruk. Hij heeft er zijn draai al gevonden, er zijn vriendjes, en dat fietsen, dat doen we voorlopig zo goed als volledig samen. Maandag en dinsdag zijn we zowel ’s morgens als ’s avonds samen gereden, woensdagmorgen is Bart met hem meegefietst en ben ik teruggereden, idem donderdagmorgen, en donderdagavond is hij zelf teruggefietst.
Ik weet wel dat we ons bij Wolf daar eigenlijk helemaal geen zorgen in maakten, maar die fietste ook vaker, en nam in de lagere school ook zelfstandig de tram of de fiets om naar pakweg Quinten te rijden. Kobe is natuurlijk ook een jaar jonger, maar vooral: hij zit met zijn hoofd zowat overal behalve bij wat hij aan het doen is, is veel verstrooider en impulsiever, en ja, we letten wat meer op hem. Tsja. Wolf is nu eenmaal al altijd veel zelfstandiger geweest.
En Merel vindt haar nieuwe juf, juf Ann, de max! Ze zit nu met veel meer meisjes in de klas, een echt groepje vriendinnetjes, en ook dat vindt ze bijzonder fijn.
Yup. Goed gestart, zou ik zeggen.