Hmpf. Dat moment waarop ge al een Tramadol binnen hebt, en nog een Dafalgan 1000 komt bijhalen omdat ge niet kunt slapen van de pijn. Meh. Het probleem is dat het dan nog minstens een uur duurt voor dat ook echt werkt. Lang leve Candy Crush in het midden van de nacht…
Maar bon, deze morgen moest ik de hele voormiddag mondeling examen afnemen. Een beetje suf, maar de pijn was haalbaar, en dus kon ik me gelukkig toch voldoende concentreren. Oef. En de resultaten waren allemaal prima.
Tussendoor had ik snel naar de tandarts gebeld, en die had gelukkig nog een plaatsje voor me om vier uur.
Ik dus naar ginder, enne, als zelfs uw tandarts verschiet van uw dikke kaak, dan weet ge dat het niet zo goed is. Ze keek, spoelde, en verklaarde dat het abces te diep zat, en dat ze het niet kon openen. Zwaardere antibiotica zou het werk moeten doen. Zucht. Toen ik echter voor haar neus aan haar bureau zat om te betalen, bleef ik een mega slechte smaak proeven, en had ik het gevoel dat de druk in de kaak lichtjes afnam. Toen ik dat voorzichtig opperde, sommeerde Saar me onmiddellijk weer in haar stoel: bij het spoelen bleek het plots toch opengegaan. Ze spoelde en duwde er zo veel mogelijk pus uit – god, vréselijk, het idee alleen al! – en ik voel me meteen al veel beter nu de druk weg is. Maar slecht dat dat smaakt, ge hebt er geen idee van…
Enfin, met de Augmentin 875 zou het toch moeten beteren, zeker in combinatie met de zware pijnstillers. Ze was er toch niet gerust in, want belde naar de stomatologe voor een snellere afspraak in plaats van pas vrijdag. Ik mag morgenmiddag gaan. Poeh.
Een gemak, jong, die wijsheidstanden…