Door zo ellendig te zijn, vrees ik dat ik Barts vadertjesdag een beetje verpest heb.
De kinderen hebben me lang laten slapen – ik was vannacht andermaal wakker van de pijn, ondanks de Tramadol – en netjes gewacht om hun cadeautjes te geven. Ik had er geen, vrees ik, ik was van plan gisteren nog iets te halen dat ik in gedachten had, maar dat is er dus niet van gekomen. Meh.
Merel had een papieren taart gemaakt met in elk stukje een leuke wens. Van Kobe kreeg hij een hele leuke kaart in de stijl van Wijs, en drie glazen potjes met op het deksel een diertje geplakt in de juiste kleuren – rood, wit, zwart – en uiteraard gevuld met snoep. Ha ja.
Voor de rest heeft hij helaas alles zelf moeten doen: ik ben in de zetel blijven liggen. En net zoals ik gisteren Wolf niet gehaald heb, heb ik hem vanavond ook niet terug naar zee gebracht: het ging gewoonweg niet.
Blah.
Rommel en brol!