Gisterennamiddag kwam mijn kozijn langs om eindelijk verlichting te installeren in mijn bureau. De vorige was al zo’n jaar of twee gesneuveld, en het werd er niet bepaald klaarder op.
Daardoor moest ik een paar keer de plomb afleggen, wat op zich geen enkel probleem zou mogen zijn, maar waar onze modem duidelijk anders over dacht. Als in: hij wilde niet meer meewerken zoals het hoort. Telefoon werkte nog, basistv en de basiswifi ook, maar niet meer de tvtheek en – wat veel erger was – de wifirouter voor gans het huis. Ah bon.
Ik dacht dat het aan de Deco, de router lag, en haalde die ervan tussen, maar verder is dat een speeltje van Bart en kan ik daar verder niks aan veranderen. En ik stak de jongens op de rechtstreekse wifi waar ze normaal niet op mogen. Die zitten standaard op de Deco, een ongelofelijk wijs routersysteem dat je per gebruiker kan aan- en afleggen, kan beperken in tijd, kan doen uitslaan op een bepaald moment… En die nu dus niet werkte. Tsja.
Bart kwam thuis terwijl ik naar het oudercontact was, en gaf het drie uur later zwaar gefrustreerd op: hij had gebeld met Telenet en die hadden zelfs twee keer de modem herstart, maar to no avail. Hij had alles afgekoppeld, herstart, heringesteld, maar het werkte niet.
Ik heb deze morgen dan even met Telenet gebeld, en kwam na tien minuten dingen nakijken samen met de zeer sympathieke Kimberley tot de constatatie dat de modem op zich wel werkte, maar dat de UTP-aansluitingen blijkbaar naar de zak waren, vandaar geen connectie op alle aangesloten toestellen. Kan gebeuren, de modem was dan ook al meer dan vijf jaar oud, wat oud is bij technologie. Ik ben in de loop van de namiddag even tot in Oostakker gereden voor een nieuw exemplaar, sloot die aan, wachtte een tiental minuten, en dat was dat: alles werkte weer. Bart moest natuurlijk ’s avonds wel al zijn speeltjes nog weer aankoppelen, maar dat was blijkbaar ook snel gebeurd. Oef.
Kleine internetcrisis bezworen. ’t Is toch een afhankelijkheid en een verslaving, me dunkt.