Wat zei de dokter ook alweer? Veel rusten en liggen. Juist ja.
Soms vraag ik me af hoe ik daar ‘vroeger’ nog mijn werk tussen kreeg, serieus zeg.
Ik gooide om acht uur Bart af aan zijn kantoor, en was tegen kwart over met Wolf op school. Ik dacht: ik sla even een babbeltje met wat collega’s, hang wat rond, en tegen negen uur ben ik in Lovendegem bij de tandarts (dat is overigens een aparte blogpost waard, dus later meer). Ja gij! Directie zag me passeren, en riep prompt: “Ha, Gudrun! We hebben u nodig!”
Ik dus binnen op het bureau, alwaar er gesproken werd over de nieuwe brochures, de flyers, een Facebookadvertentie en dat soort dingen. Euh… Ze hebben geluk dat ik niet meer kan lesgeven, maar wel nog de website, facebook en andere onzin rond de communicatie en marketing van de school blijf doen. Enfin, om tien voor negen ben ik er buiten gevlucht, met een nieuwe afspraak voor maandag rond kwart over acht, en ik was nog net op tijd bij de endodontoloog.
Tegen half elf was ik daar weer buiten, 150 euro armer en een kleine ontgoocheling rijker, en vond ik het onnozel om gewoon naar huis te rijden en dan Wolf met de bus te laten komen. Ik reed dus terug naar Mariakerke, en pikte in het passeren op de Bierstalbrug nog een geocache op. Ha ja, als dat af en toe lukt, waarom niet?
Aansluitend reed ik nog even naar de Action, en ging dan terug naar school. Wolf was nog volop bezig met zijn examen, en ik installeerde me dus met mijn boek in de zetel, tot hij effectief klaar was. Ik ging thuis nog heel even liggen, en toen gingen Wolf en ik lekker samen lunchen in de KoeVert. Ik hield het bij een stukje zeebarbeel, en Wolf stortte zich op de spaghetti maison: een enorm bord, met veel saus, een dikke laag kaas en een spiegelei er bovenop. Hij at het ongeveer driekwart leeg, en verklaarde zichzelf toen Winnie The Poeh: helemaal volgevreten…
Toen tuften we richting Gentbrugge voor een sessie acupunctuur voor Wolf. Terwijl Wolf vakkundig geprikt werd door nonkel Jan, installeerde ik me in de zetel met tante Claudine en een stevige kop koffie. Service, jong!
In het naar huis rijden was het wel wat frisjes, maar toch pikten we in Gentbrugge nog twee extra geocaches op, kwestie van mijn statistieken niet helemaal dramatisch te laten worden…
Ik dacht dat ik daarna me nog ging moeten haasten voor de fagotles, maar de juf was ziek. En voor de rugby vonden we het een beetje koud. De jongens waren trouwens toch van plan om naar het bunkerbosspel van de scouts te gaan, maar daarvoor bleken ze te moe, te lui, te koud, en wat je nog zoal aan uitvluchten kan verzinnen. Tsja. Ik snapte het ergens wel.
Ik lag intussen ook lekker in mijn warme zeteltje ^^