Toen ik een week of zo plat lag, kreeg ik een berichtje van een van mijn zesdes: hoe het met me was, en of ik het zag zitten dat ze met een aantal even langs gingen komen.
Ja hoor!
De vrijdag voor de vakantie stonden er hier dus vijf knappe dames met een grote glimlach en een doos pralines. We hebben heerlijk zitten tetteren, en kwamen tot de constatatie dat Bednet ook voor leraars zou moeten bestaan. Allez, toch voor de zieke leraars zoals ik, die eigenlijk perfect zouden kunnen lesgeven als het lichaam zou meewillen.
Het gesprek ging alle kanten uit, terwijl ik rustig in de zetel lag en genoot van de levendigheid. Goh, dat mis ik dus enorm.
En nee, ik ga dus nooit voor directie gaan of zoiets, ik zou het lesgeven zelf, en mijn leerlingen, veel te hard missen. Serieus.
Bedankt, dames, ik heb er echt intens van genoten!