Vandaag trok ik opnieuw, dit keer met het hele kroost erbij, met ons pa naar de psychiater. Andermaal werd het een lang gesprek van een uur, terwijl de kinderen netjes speelden in de wachtzaal, en ik ons pa zijn verhaal vervolledigde. Ze heeft opnieuw zijn medicatie aangepast, en hij heeft er vertrouwen in, ja. Over twee weken moet hij terug, maar dan wel zonder mij, want ik moet ook zo af en toe nog wel eens werken ook, ja. Maar ook dat ziet hij zitten zonder probleem.
Het was twaalf uur toen we buiten waren, en ik had de kinderen beloofd om dan maar in de Ikea te gaan eten, zodat ons pa dat ook eens zou zien. Ik had nog een paar kleinigheden nodig ook, zoals altijd. Eerst liepen we nog even rond op het terrein van Sint-Camillus, dat echt bijzonder parkachtig is aangelegd, en waar ze zelfs lama’s, pauwen, eenden en nog wel wat beesten houden.
En dan naar Ikea dus. Ons pa trok grote ogen, maar schoof gewillig mee aan, en liet zich zijn eten geweldig smaken.
Hij struinde nog even mee door de markthal van de Ikea, kocht zowaar een nieuw hoofdkussen en nog wat andere dingetjes, en liep hoofdschuddend rond.
Enfin, tegen half drie waren we thuis, dronken we nog een koffie, en verklaarde hij dat hij eigenlijk toch wel een fijne middag had gehad, ja.
Ne mens moet soms niet veel hebben zeker?
Op één of andere manier ben je in mijn feedly beland, en ik wil je toch eens vertellen dat ik je met veel plezier lees. Je doet me soms glimlachen, en af en toe luidop lachen, en dat vind ik fijn.
(je berichten duiken wel met een mega-vertraging in feedly op)