Toen Bart me vroeg of ik zin had om mee te gaan naar een evenement van de KBC, met eerst walking dinner in de KBC-toren, en daarna toneel in de Capitol, “Aspe on Stage”, zei ik meteen volmondig ja. Ik had beter moeten weten, eigenlijk feitelijk.
Ik kijk al sowieso nooit naar Aspe: de speelstijl ligt me niet, en vooral de scenario’s vind ik soms nogal knullig. Maar bon, het kan niet allemaal BBC zijn, nietwaar?
Tegen half zeven stonden Bart en ik op de bovenste verdieping van de KBC-toren aan The Loop, en ik genoot immens van het uitzicht. En ook wel van de hapjes, ik moet het toegeve: ze waren lekker! Maar ik kan me voorstellen als je, zoals Bart, datzelfde soort hapjes een keer of drie per week krijgt, dat je er snel genoeg van krijgt, en al eens durft verlangen naar braadworst met wortelpuree. Maar bon, ik genoot dus.
Tegen half acht werden we verzocht plaats te nemen in een bus, en werden we netjes voor de Capitole afgezet. Chique dinges. Binnen bleek de zaal niet echt volledig uitverkocht te zijn, maar bon, dat stoorde me niet.
Tien minuten later begon ik te begrijpen waarom het stuk niet uitverkocht was. Katelijne Verbeke deed het nochtans schitterend: knap om op haar eentje een publiek zó bezig te houden als wat zij er van maakte. Maar daarna? Man man man… Ik waande me bij momenten in een deurenkomedie van een lokale toneelgroep waarin de bakker, de slager en de gemeentesecretaris allemaal een rolletje krijgen. Niet dat de acteursprestaties op zich zo slecht waren, de heren en dames zijn niet voor niets geroutineerde acteurs, maar dat script! Dat scenario! Die tekst! Jé-zus!
Iedereen is op den duur verdacht, echt gespeeld wordt er niet, alleen tekst gedebiteerd, de ene mist net de aanwezigheid van de andere, en alles hangt met haken en ogen aan elkaar van de onwaarschijnlijkheden. Slécht! Maar echt slécht! Verschillende mensen verlieten de zaal in de loop van het eerste deel, en ik kan hen geen ongelijk geven. Moest onze auto niet aan de KBC-toren gestaan hebben, en we niet echt ongezien het gezelschap konden verlaten – we waren er per slot van rekening op uitnodiging – dan waren Bart en ik er ook al lang van onder gemuisd om ergens iets te gaan drinken of zo. Naar het einde toe begonnen de acteurs zelfs het publiek erbij te betrekken, in de trant van: “Wie denken jullie dat het gedaan heeft? Ah? Wie zeg je? En waarom?” Een kleutervoorstelling van Pierke Pierlala was er niks bij. Op den duur begonnen Dirk en ik ermee te lachen, en ook de dame naast ons vond het op den duur ronduit hilarisch.
Serieus!
Lang geleden dat ik nog zó’n slecht toneelstuk gezien heb, dat ik me nog zó geërgerd heb, en dit was nochtans ook al niet te best…