Nee, niet het Gentse stadsfestival, wel Marie-Julie en Alexander die in de namiddag kwamen spelen.
Jeroen zette hen af rond twee uur, en meteen trokken ze allemaal naar boven. Het werd geen dreigende en dus omineuze stilte, maar wel een gegil, geren, geroep en gelach van jewelste. Blijkbaar speelden ze een tijdlang allemaal samen. Daarna mochten de drie heren even op de computer, en gingen de meisjes iets anders doen.
We maakten vlaai, bananenmilkshake, er werd buitengespeeld, en er was weer poppenkast.
En tegen half zeven had ik drie uitgetelde, maar zeer vrolijke kinderen.
Meer moet dat niet zijn, zo in een regenachtige vakantie.