We lummelden wat rond, haastten ons dan nog om appelmoes te maken, voor bij de cordons bleu en de puree, want Bart kwam eten om half één, en zorgden dat we tegen twee uur in het STAM waren. Elke dag van de vakantie is daar tussen 14.00 uur en 17.00 uur een workshop “Maak zelf je draakje”, in het kader van de lopende tentoonstelling rond draken. Alleen… het workshopgedeelte beperkte zich tot een jongedame die probeerde een beetje overzicht te houden over een gigantische knutseltafel. Er hingen hier en daar voorbeelden van zelf geknutselde draakjes, er hing een mobiel van origamidraakjes, en er was stapels knutselmateriaal. En dat was dat. Oh ja, er lagen ook wat afgeprinte instructies voor andere origamidraakjes, maar duidelijk gewoon de eerste googleresultaten, want ze waren allebei in het Engels, en de eerste begon al meteen bij een vogelbasis, wat je als leek absoluut niet kan kennen, en ook de andere was behoorlijk moeilijk. Zelf kende ze niks van origami, dat was dus ook al geen hulp. De tafel lag vol met half gevouwen papiertjes, vrees ik.
Enfin, de kinderen lieten het aan hun hart niet komen, en terwijl Kobe en ik de origami probeerden, bouwden Wolf en Merel samen een eigen draakje. Goed gelachen! Ik heb wel even hulp moeten vragen bij een bepaalde drakeninstructie aan een vader die er blijkbaar ook wel behoorlijk wat van kende. Enfin, we hebben ons goed geamuseerd, maar een echte workshop was het nu niet bepaald.
Daarna liepen we even door de korte tentoonstelling, en bleven even hangen in het speelgedeelte.
En toen was er ook nog een tentoonstelling van een aantal kunstenaars en hun visie op de stad in de toekomst. Een kijk- en luisterkabinet, noemt de site het, en daarin hebben ze wel gelijk. We waren alle vier behoorlijk gefascineerd.
Ik was van plan geweest om daarna iets te drinken in het STAMcafé, maar dat was blijkbaar een beetje overspoeld. Of, zoals de baliemedewerkster me wist te zeggen: er zijn maar dertig plaatsen, en er zat 750 man in het museum op dat moment. Tsja.
We zijn dan maar naar de Delhaize gereden waar de kinderen elk een soort koek – donut, crèmekoek of zelfs taartje – mochten kiezen, en die we dan hier thuis rustig opaten bij een warme choco.
De middag werd afgesloten al knuffelend in de zetel voor de televisie. En als u zich afvraagt of onze kinderen elkaar graag zien:
