Gisterennacht dacht ik er plots nog aan dat de Sint vannacht ging komen. Het is de allereerste keer dat de sint bij ons niet op 6 december komt, maar ietsje vroeger. Ik weet eigenlijk niet zo goed waarom, dit jaar had ik daar precies geen bezwaren tegen. En dan kon ik vandaag in alle rust al mijn kerstboom zetten, en ik heb behoefte aan lichtjes.
Enfin, de kleintjes waren lekker vroeg op, en Kobe nam zelf een foto van een enthousiaste Merel.
Die had snel haar pakje opengemaakt, maar blijkbaar niet gezien dat er nog eentje lag. Toen Wolf en ik beneden kwamen, moesten er dus poppenstoelen in elkaar gezet worden, en wees ik haar erop dat ze nog een pakje had. Nieuwsgierig maakte ze het open, en schoot toen gigantisch in de lach: de twee rode T-shirts en 3 rode kousenbroeken. “Goh mama, de Sint weet écht alles he! En eigenlijk is dat ook een cadeautje voor jou, want nu moet jij daar niet meer naar zoeken!” Juist ja ^^
Wat later kwam mijn pa toe voor de typische zondagslunch, en Bart had een simpele maar bijzonder lekkere garnalencocktail als hapje, worst met wortelpuree als hoofdgerecht, en voor beide heren als dessert een kaasbordje. Simpel, maar lekker.
Intussen hadden Merel en ik al het grootste deel van de kerstboom opgezet, en trokken de twee kleinsten richting scouts, terwijl Wolf ging studeren – zijn scouts waren vrijdagavond geweest. Ik liet ons pa een tukje doen, stelde een exaampje op, en schudde hem toen wakker voor een wandeling. Hij had beloofd aan de neurologe om vaker te wandelen, maar ik vermoed dat daar nog totaal niks van in huis is gekomen. We zijn simpelweg tot aan het oorlogsmonument aan de kerk gewandeld, en dan via de lagere school terug. Een wandeling die, als je rustig stapt, amper twintig minuten duurt. Het werd anderhalf uur…
En dan maar zeggen dat hij daar zo ongelofelijk veel deugd van had gehad! Kalf…