Awel, van dat ochtendlijke wandelingetje door Gent op zaterdagmorgen, daar blijf ik van genieten. Zelfs als ik mijn fototoestel niet mee heb, en het moet zien te rooien met mijn iPhone.
Ik scoorde eindelijk drie rode kousenbroeken en twee rode T-shirts voor Merel, wees drie “verloren gereden” auto’s op de Korenmarkt de weg uit het voetgangersgebied – “Nou, ik zocht de Primark!” – en ging mijn koffietje drinken in de Labath. Raar hoe snel sommige dingen toch een gewoonte worden. En intussen had Bart thuis de nieuwe koffiemachine uitgepakt, die al om kwart over negen deze morgen geleverd was. Uitgepakt, niet geïnstalleerd, dat liet hij aan mij over. Ziet dat hij als man eens een handleiding zou moeten lezen, God forbid!
Het ding kon niet in de kast van de vorige machine – ze is net iets langer en smaller – maar ik switchte ze probleemloos met de microgolf, die in een iets diepere kast stond. Toch handig, als je stopcontacten rechtstreeks in je keukenkasten laat maken ^^
Ik denk trouwens dat Merel in een vorig leven een kat was. Serieus.
En toen was er dus weer koffie. Echte koffie. Raar toch, ik drink maar twee koppen per dag, maar die twee koppen zijn wel serieus belangrijk voor mij.
Rond een uur of vijf kreeg ik de heren – Merel was gaan zwemmen met Julie – nog alledrie mee richting kapper Erkan. Bart zat wel wat met zijn ogen te draaien, maar de jongens en ik genoten van het vleugje Turkse exotisme en je-m’en-foutisme.
De dag kabbelde voorbij, ik stelde examens op, en voor ik het wist, was het een kot in de nacht, want Bart en ik hadden zitten Netflixen. En toen moest de Sint nog langskomen.