Dat het hier wel vaker de zoete inval is, dat heb ik al verteld. Vandaag kwam tegen half twaalf Julie aanwaaien: haar mama moet werken van twaalf tot vijf, en dat clasht nogal met de uren van de scouts. Dus zaten we met zeven aan tafel: ook mijn pa was mee, zoals quasi elke zondag.
Tegen twee uur werden de drie kinderen richting scouts gesommeerd, en daalde de stilte zowaar neder. Die iets later doorbroken werd door een zacht gesnurk. Jawel.
Ik ging de meisjes ophalen om vijf uur, en toen werd er hier vooral gigantisch veel gegiecheld en gelachen en geschaterd.
Alleen ging Julie’s mama haar ophalen rond kwart voor zes, en ging ik dan om zes uur iets ophalen bij een vriendin. Het werd kwart voor zeven, tot zover mijn plannen.
Maar bon, alle duiven weer in hun eigen kot.