Wolfs knie doet serieus lastig, en dus geen training gisteren en zeker geen match vandaag. Dat gaf me alle tijd om met Kobe mee te gaan naar Schilde, om daar het toernooi te bekijken en hem aan te moedigen.
Het was stralend weer, ik zat heerlijk in de zon en las tussen de matchen door. Die matchen, die heb ik op vraag van de trainer helpen analyseren, waar het in zowel aanval als verdediging fout loopt. En de laatste match heb ik gewoon gefilmd, da’s nog makkelijker. Het was trouwens de eerste keer dat ik Kobe zo intensief heb weten meespelen. Prima!
Na de rugby kreeg Kobe nog een hot dog van mij, en zijn we een paar caches gaan zoeken in de omgeving. Sommige waren heel eenvoudig, maar er was er eentje bij met een codeslot, diep weggestoken in een haag, en de andere… Man, was de eigenaar van de cache niet net bezig in haar tuin, ik had de oplossing nooit gevonden. De locatie hadden we snel, onder een bepaalde steen in zo’n afsluiting van ijzerdraad gevuld met keien. Maar toen stonden Kobe en ik er allebei op te kijken gelijk nen uil op ne kluit. Een diepe buis. Unk? Er stond bij de beschrijving dat er hulpmiddelen in de buurt lagen. Een stokje of zo? Maar toen wees de dame van de cache ons fijntjes op de titel: “Twee elementen”. Mijn euro viel, zeker toen ik de gieter een beetje verderop zag staan. We zijn dan maar ’t straat overgestoken en hebben de gieter gevuld aan het kanaal, en het buisje volgegoten. En toen stonden we opnieuw beteuterd te kijken. Niks? De cachelegger schoot in de lach. “Kijk wat verderop?” En jawel, een halve meter verder in dezelfde afsluiting was een buisje komen piepen in het andere uiteinde van de intussen volgelopen buis. Moh! Meteen een favorietpunt toegekend, zo wijs gedaan!
Tegen kwart voor drie waren we thuis, maar had ik er al een bijzonder fijne middag op zitten. En de rugby? Daar waren ze tweedes. Goed gedaan!