Woensdag, en dus een vrije namiddag. En dus vooral tijd voor allerhande klusjes. Kobe maakte zijn huiswerk en verdween richting Chan, en ik sommeerde Wolf om me te helpen brol in de auto te laden en mee te gaan naar het containerpark. Merel begon prompt ook te helpen, en reed uiteraard ook mee naar dat containerpark. En toen dacht ik er aan dat we vlakbij een grote fietsenwinkel waren. Ik had al in twee fietsenwinkels gekeken voor een ‘nieuwe’ tweedehandsfiets voor haar, maar enkel nog maar eentje van 160 euro gevonden, dat nog te groot is voor haar. Ze kan nog niet fietsen, maar het kleuterfietsje is dan ook pakken te klein voor haar, en niet ideaal om het op te leren. En de gele opvolgfiets waar Wolf en Kobe op reden, is nog net te groot. Dat is zo’n beetje een hybride fiets: niet echt een meisjesfiets, maar ook geen echt uitgesproken jongensfiets, en daar kan ze wel mee leven, zegt ze. We hangen er dan wat bloemen aan, en een vrolijke bel, en probleem opgelost. Kobe is doorgeschoven naar het blauwe exemplaar, sinds Wolf zijn grote fiets heeft. Maar momenteel is die gele fiets nog te groot, en die kleuterfiets te klein. (Als iemand trouwens het kleuterfietsje wil overkopen, roep maar.)
Wij dus naar Tanghe, de notoir vriendelijke fietsenzaak. Maar bon, ze hebben er veel, en jawel, ze hadden er ook een perfect grote, roze fiets. Merel was helemaal in de wolken, en die tachtig euro heb ik dan ook met plezier betaald. Nu nog leren fietsen, dus. Bart?
De fiets staat intussen ook netjes in de garage, naast de andere fietsen en de auto. Want dankzij het ritje naar het containerpark is ook de garage weer opgeruimd geraakt, en staat de auto binnen. Net op tijd voor het herfstige regenweer dat er ongetwijfeld nog zal aankomen. Al voelt dat vandaag absoluut nog zo niet aan, op de eerste dag van de herfst. Ik ben er niet rouwig om, nee.