De derde week van september, da’s traditioneel de lastigste: het nieuwe ritme is nog niet helemaal gesettled, en de vermoeidheid slaat toe. Ik ben al lang blij dat mijn stem het uithoudt *houdt hout vast* maar na zeven uur les, een toezicht en gecross richting fagotles is mijn pijp echt wel uit.
Plat.
Gelukkig laadt dat snel op allemaal ^^