Ik ben mijn gsm dus continu kwijt. Niet als in: ik weet niet waar ik hem gelegd heb, maar als in: Wolf is er mee op stap en ik krijg hem niet terug. Ja, om bereikbaar te blijven – in twee richtingen – heeft hij de zijne in mijn handtas gestoken, maar dat is niet helemaal hetzelfde. Maar Wolf amuseert zich te pletter met die Pokémon Go, en legt kilometers af. Tegenwoordig zelfs samen met zijn vader, want ook Bart maakt nu zelfs ochtendwandelingetjes en haalt verse koeken. Niet dat hij dat anders niet zou doen, maar toch niet met zoveel gusto en brio. Tsja.
Wolf neemt ook regelmatig foto’s van die beestjes:
Maar bon, er wordt dus weer gewandeld. We ontbeten laat, ik zat eigenlijk vooral te lezen, en tegen de middag wandelden we naar het centrum. Merel is er intussen weer helemaal door, ze heeft geslapen tot tien uur, nota bene.
We gaven de fietsjes binnen, en lieten Bart de Jungle Dome zien, waar we dan ook zelf een panini of croque aten, en aansluitend uitgebreid gingen zwemmen. Op die manier waren we er vroeg, en was er nog ampel tijd voor een ijsje buiten aan de pedalo’s, tussen de verschillende pokéstops waartussen Wolf steeds maar toertjes reed op zijn step. Bart had beide steps, die maandag niet meer in de bus hadden gekund, nu wel bij, en dat was eigenlijk wel een gemak, ja.
We waren dus een pak vroeger aan het huisje dan de voorbije dagen, aten rustig, staken Merel op tijd in bed, en toen gingen Bart en Wolf nog extra wandelen, want het stikt hier echt wel van de pokémon. En ik, ik vind al die extra lichaamsbeweging bij mijn mannen best wel oké ^^