Ik had het er in februari al over: ik ben weer beginnen zingen! Ik weet nog niet of het wel een goed idee is, en ik heb het eigenlijk al behoorlijk druk, maar aan de andere kant: zingen werkt ongelofelijk ontspannend, en ik heb er echt deugd van.
Het is natuurlijk wel wennen, want behalve de dirigent ken ik er niemand, en ik ben ook echt niet meer gewoon om te zingen. Mijn longinhoud is een beetje bedroevend, en ik vermoed dat mijn stem het ook wel lastig zal krijgen.
Maar vandaag zijn we begonnen aan de mis in C-mol van Mozart, en man, dat deed zo goed… En het niveau is ook echt wel hoog, dus da’s fijn. Hoog als in: “Neemt ne keer die Kyrie? Oké, iedereen? Bon, dit is de toon, en zing maar meteen op tekst he, ’t is niet alsof ge die niet kent.” Op zicht, dus.
Maar ik red me blijkbaar wel behoorlijk, het lukt toch min of meer. En mijn draai, die zal ik nog wel vinden. Als nu mijn stem het maar uithoudt…