Eigenlijk blijven de Blaarmeersen gigantisch dankbaar om er te spelen, te picknicken en foto’s te nemen. Dat laatste begint ook Merel te intrigeren, en ze neemt steeds vaker zelf foto’s. Ik moet haar dus een beetje leren zoomen, kadreren en dat soort dingen. En dus moest ik ook voor model spelen voor haar. En eigenlijk feitelijk heeft ze dat nog zo slecht niet gedaan, vind ik.
Het is echt een heel ander standpunt hè, van zo’n kleintje ? Ik vind het altijd fascinerend hoe mensen van verschillende lengte dezelfde dingen toch een beetje anders zien. Daarom kijk ik ook graag naar foto’s getrokken door kinderen. En vroeg geleerd is oud gedaan. 😉
Ik heb de indruk dat ze alledrie een goed “zicht” hebben op fotografie: niet bewust inkaderen of compositie zoeken maar goed aanvoelen wat mooi is en een dynamiek aan een foto geven op hun eigen manier. Interessant om te volgen… meer graag !