Da’s nog zo een van die dingen waarmee ik bezig ben: de uitvaartshow van onze zesdes. Toegegeven, ze plannen het voor het grootste deel alleen, en bij de meeste vergaderingen wílde ik zelfs niet aanwezig zijn om de verrassing niet te bederven, maar toch: het is iets waar ik regelmatig de dinsdagmiddag bij aanwezig was, en waarmee ik nu nogal volop in mijn kop zit, tussen al de rest door.
Zal het oké zijn? Zal Stad Gent het bestelde podium leveren? Is de muziek en de installatie oké? Gaan ze niet over de schreef in de proefjes met vijfdes en leraars? Enfin, gewoon organisatorische beslommeringen, de inhoud trek ik me niet aan. Maar toch: als die niet in orde is, zal ik degene zijn die de vragen zal krijgen van de collega’s.
Vorig jaar zijn we daar een dure farce mee tegengekomen: de vrijdagavond hadden de leerlingen het podium, zijnde de platen en de steunen, netjes buiten gestapeld. Toen Stad Gent die op maandag kwam ophalen, bleken er tien platen verdwenen. Foetsie. 1000 euro meteen ook foetsie.
Deze keer gingen we geen risico nemen, en was er gepland dat de platen woensdag geleverd werden, in de namiddag tot podium opgebouwd, op vrijdag afgebroken en in de gang gestapeld, en op maandag buitengelegd en opgehaald. En toen bleken er plots gisteren al podiumplaten op de speelplaats te liggen, terwijl de zaal pas vrijkomt op woensdagnamiddag. Bon, er is deze keer niks gepikt, en we hebben ze vandaag binnengelegd, want gisteren waren al de leerlingen al weg.
Soit, het zal toch ook weer een pak van mijn hart zijn als de Uitvaart voorbij is.