Als ge zo ’s avonds rond half tien nog aan ’t zeveren zijt met een vriendin op Facebook, kan het al eens gebeuren dat u rond half tien de volgende morgen plots aan de ontbijttafel bevindt, met het restje brood dat je nog had, gekookte eitjes, cornflakes en dat soort onzin. Compleet à l’improviste, maar wel supergezellig.
Een ideale start voor een zware dag, overigens: er moest een garage uitgeleegd worden en een tuinhuis opgevuld. Stand van zaken bij aanvang:
De rekken in het midden van de garage moesten uiteraard weg, maar ook de rekken aan de zijkant, zodat we wat meer plaats hebben. Het tuinhuis is er op zich groot genoeg voor.
Enfin, we begonnen eraan: de kinderen haalden alle bloempotten en andere spullen van de rekken en zetten die op de oprit, tot Wolf en ik de kleine rekken konden verzetten, en zij ze opnieuw konden opvullen, maar dan gestructureerder. Na een uur zag het er al zo uit:
Wolf en ik waren toen al met een volle auto naar het containerpark gereden…
Gelukkig kwam er na de middag versterking in de vorm van een oudleerling en medelarper. De bedoeling was eigenlijk dat hij enkel de rekken moest helpen verzetten, maar zo ver waren we helaas nog lang niet. Niet getreurd, naast een bijzonder scherp verstand en een nog scherpere tong heeft hij ook een stevig stel handen en is hij niet bang om die vuil te maken. En dus begon Jesse mee te boel uit te legen, tot we met enige serieuze moeite de twee rekken links op bovenstaande foto konden verzetten.
Na die rekken was er gelukkig stevige koffie, en zag de garage er al wat leger en het tuinhuis wat voller uit:
Ook al was het intussen toch redelijk behoorlijk rotweer, Wolf wilde niet opgeven. Want het mag er dan nog uitzien als een grote rommel, eigenlijk ging het snel.
De groene zakken linksachter zijn er nog voor ’t containerpark, en er kan nog wel wat rommel uit, maarre…
Voor het eerst sinds half oktober staat mijn auto weer binnen! Ma echt en al!
*doet vreugdedansje*
*strompelt weg met zere voeten van het opruimen*
Ge kunt niet geloven hoe blij ik hiervan word, echt waar…