De kinderen waren al op toen ik opstond, maar hadden niet aan het ontbijt of zo gedacht: ik mocht zelf beginnen met tafels af te kuisen en koffiekoeken in de oven te schuiven en zo. Ach ja… Op moederdag doet een moeder wat een moeder doen moet, zeker?
Maar ze hadden wel allemaal cadeautjes voorzien, en hoe!
Merel had een versje, een kaartje en een kadertje voor me, om daarin oorbellen op te hangen. Goed gezien van de juf!
Kobe had me dan weer een hangvaasje gemaakt, alweer met een kaart erbij. En Wolf? Die had een pracht van een paarse ketting in elkaar gestoken. Ik ga alleen het touwtje moeten vervangen, want er was alleen keuze tussen dat bruine postkoord en wit touw, en ‘Dan wordt het Anderlecht, mama, en dat kan ik je toch niet aandoen!” Juist ja, zoonlief!
En van alle drie samen (en van Bart, natuurlijk) kreeg ik een machientje om melk op te warmen en meteen ook stevig op te schuimen. Yes! De hints die ik gegeven had, waren deze keer wel in vruchtbare aarde gevallen, blijkbaar :-p
Tegen ’s middags reden we naar Ronse, voor de stilaan traditionele kouwe plat. Nelly had hem deze keer zelf gemaakt, en vooral de asperges waren voortreffelijk! Dank u, Nelly!
De jongens namen het grote open grasveld dankbaar in gebruik, en oefenden hun rugbyworpen en tackles. We moeten dringend onze eigen tuin aanpakken, heb ik zo de indruk!