“Timeo Danaos, et dona ferentes”
Bart poneerde dat citaat van Vergilius gisteren, en ik lag strijk van ’t lachen. Het is waar, ze staan in mijn agenda als de “Griekjes“. Al voor de vijfde keer was er een etentje gepland met de leerlingen Grieks van vijf jaar geleden. Vorige jaren was dat telkens weer op Grieks restaurant, maar ik vond dat vaak een beetje tegenvallen: je zit met zijn allen in een lawaaierig restaurant, aan een lange tafel. Zo kan je niet met iedereen spreken, ook al wissel je halverwege eens van plaats, en hoor je ook de meeste gesprekken niet door het lawaai. Altijd jammer.
Dus zei ik vorig jaar, in een vrolijke bui: “Volgend jaar is mijn keuken definitief af, en dan doen we het gewoon bij mij thuis!” Juist ja.
Bart en Wolf – Kobe is op scoutsweekend, en Merel zat op een verjaardagsfeestje – hebben me enthousiast en vooral intens meegeholpen met groenten snijden, respectievelijk gehaktballetjes rollen, en ik maakte een gigantische ketel tajine, voor 12 personen. Voorgerecht was er niet, wel wat hapjes bij het aperitief, en als dessert was er tiramisu met koekjes en peer. Alles was op :-p
Maar het was vooral zeer gezellig. We zaten ofwel rond de salontafel in groep, ofwel allemaal samen aan de keukentafel, en iedereen kon iedereen horen, er waren fijne gesprekken en discussies, en eigenlijk was dit dus een veel beter idee dan op restaurant. Al moet ik zeggen dat we behoorlijk lang aan die groenten hebben gesneden :-p
Maar bon, voor herhaling vatbaar, met de Griekjes. Ze waren alleszins van plan om het te blijven doen, en mijn collega Grieks en ik ook.
