’t Ging weer hard vandaag. Ik wilde nog in allerijl een blogpost online zetten op de schoolblog, en ging net op tijd op school zijn. Tot me inviel dat ik geld vergeten afhalen was om de fotografen te betalen. Gelukkig namen de collega’s het over, en was alles al opgestart toen ik tien minuten te laat toekwam. Maar stress, man!
Ik liep alweer rond voor de domste dingen eerst, hoste van het een naar het ander, en we moesten ons nog haasten om alles op tijd rond te krijgen. Maar bon, een verslag van de ganse projectweek, met de bekroonde foto’s, vindt u hier.
Aansluitend ging ik met één van de fotografen, een goeie vriendin die ik veel te weinig zie, eten in ons favoriet Lepelblad. Het deed deugd nog eens ongebreideld te kunnen kletsen, en we hebben meteen in de paasvakantie opnieuw afgesproken. Yay!
Ik repte me naar huis, gaf de intussen aangekomen kinderen een vieruurtje, en reed tegen vijf uur naar het UZ om ons ma af te halen na de eerste chemo. Ze was nog wat misselijk, en de dokter wou eerst helemaal zeker zijn voor hij haar liet gaan. En dus was het al bij al half acht voor ik opnieuw thuis was, maar ons ma lag intussen gezellig onder een dekentje in haar eigen zetel, terwijl de chemo nog vrolijk verder doorliep via het poortje, en eigenlijk voelde ze zich tegen dan vrij behoorlijk. Het is niet veel, maar het is het minste wat ik kan doen, haar brengen of halen.
Enfin, thuis ben ik in de zetel geploft: doodmoe, en een beetje op. Lang leve de vakantie…
En toen was er de film Star Trek: into Darkness, en ik kan het niet helpen, van Star Trek word ik gewoon goed gezind. Voeg daar nog Chris Pine, Benedict Cumberbatch en vooral Zachary Quinto aan toe, en ik zit al helemaal te grijnzen. Oh yeah!