Toen ik deze morgen belde naar het ziekenhuis om te horen hoe het met Bart was, bleek hij een slechte nacht gehad te hebben, met veel pijn en koorts. De ontsteking was nog absoluut niet weg, zijn hartslag was te hoog en te onregelmatig, en dus houden ze hem zeker nog een extra dag op intensieve. Zucht. Maar ik troost me met de gedachte dat hij er tenminste veilig ligt. En: onvoorstelbaar hoe vriendelijk, geduldig en behulpzaam de mensen zijn van zowel recovery als intensieve in Sint-Lucas. Chapeau! Ik voel me er op geen enkel moment ongewenst, ik krijg alle uitleg die ik wil, ze zijn echt super. Ook dat stelt me een pak gerust.
Ik ben deze middag vijf minuutjes langs geweest, en heb hem moeten wakker maken. Na vijf minuten viel hij alweer in slaap: hij is slechter dan voordien, heb ik de indruk. Dat is ook wat de dokter me bevestigt: Bart is serieus ziek momenteel, bovenop de operatie. De ontsteking zorgt voor behoorlijk wat extra problemen, en de antibiotica werkt precies niet erg snel. Om het even te kaderen: Barts telefoon en iPad liggen op zijn gewone kamer, maar hij wil niet eens zijn bril, hij wil enkel maar slapen. Of zoals het diensthoofd van IZ zei: we mogen deze ingreep niet bagatelliseren, het blijft een zware operatie, en met de bijkomende ontsteking was hij twintig jaar geleden een vogel voor de kat geweest. Twintig jaar, dat is 1994. Serieus. Ik moest toch even slikken, jawel.
Het zal dus afhangen van hoe snel de antibiotica aanslaat, wanneer hij naar zijn kamer mag. Maar over wanneer hij dan naar huis zou mogen, daarover kon hij zich niet uitspreken, dat is aan de chirurg om te bepalen. Hijzelf bepaalde alleen hoe lang het nodig is om onder extra toezicht te liggen, en dat is zeker nog tot morgen.
Intussen ben ik het kerstavondmenu aan het voorbereiden, want de kans dat Bart zal thuis zijn, begint wel heel klein te worden. En als hij thuis is, laat ik hem niet alleen, dus wordt kerstavond sowieso hier gevierd, zoals gepland.
En ik loop een beetje verloren in mijn eigen huis. Ik mis hem.
O wat erg. Hopelijk is Bart ondertussen aan zijn herstel begonnen en is kerstdag toch een beetje “warm” geworden voor jullie gezin.