Het deed deugd deze morgen: gisterenavond waren de punten binnen van deze rapportperiode – ik had nogal wat toetsen afgelopen week, en dus een stapel verbeterwerk – en die stress was dus weg. Ik werk 4/5 en heb normaal gesproken dus de donderdag vrij, maar vorige week was er de pedagogische studiedag, en afgelopen weekend zaten we in de Ardennen, en dus had ik met moeite tijd gehad om adem te halen. Vanmorgen liep ik met de kinderen naar school, kwam terug met verende tred, ruimde hier in huis, vouwde was, dronk koffie met de kuisvrouw, en stelde examens op. In stilte. Zonder kwetterende kinderen of lawaaierige leerlingen. Gewoon, stil. Zalig.
En toen kwam Bart onverwacht thuis: hij moest nog iets ophalen en zo, en ging dan even hier blijven werken, ongestoord. En of ik dan geen zin had om met hem te lunchen in het Boneryck. Tegen half een zat ik dus prinsheerlijk met mijn liefste parelhoen te eten, en ik genoot.
Ik moest nog wat kleine dingen doen, maar vooral: de druk was even weg. Er zijn nog wel die examens die opgesteld moeten worden, en de Latijnolympiade moet verbeterd worden, en ik moet nog om Sintcadeaus, en het huis is nog een halve puinhoop (de helft maar, met dank aan de kuisvrouw), maar toch. Fijne dag voorwaar.