Stapslangetje

Kijk, er zijn zo van die kleine dingen waar ik zonder meer vrolijk van word. Zomaar.

Vandaag had ik mijn vrije dag, en dus ging ik van het ene adres naar het andere: inkt voor de printer, een nieuwe lens voor mijn fototoestel, en gordijnlint. Ik moest dus in de Sleepstraat zijn, en terwijl ik me naar de winkel haastte, kwam er net een hoopje kleuters buiten uit de plaatselijke school. Allemaal netjes met een fluohesje aan, uiteraard, maar ook: aan een stapslangetje!

Ik had dat nog nooit gezien, en ik keek mijn ogen uit: zo zalig! Wat is dat nu, zo’n stapslangetje? Wel, dat is de naam die de kleuterleidsters gaven aan een langgerekt, fluogeel breed lint, waaraan allemaal grote lussen zijn bevestigd, twee per twee. De kleuters nemen allemaal zo’n lusje vast, en je bent er zeker van dat ze niet blijven staan, niet afdwalen, en dat er geen ruzie is wie met wie wil lopen.

Ik werd spontaan helemaal goed gezind, zeg. Een stapslangetje. Zo wijs!

(Ik heb, na lang zoeken, een foto gevonden onder de naam wandellint. Gewoon van internet geplukt, dus zonder auteursvermelding omdat ik die niet weet.)