Van die mooie donderdagen, waarop je niet echt iets gepland hebt: ik kan het u ten zeerste aanbevelen.
In de voormiddag heb ik eigenlijk gewoon een pak administratie weggewerkt, en samen met de kuisvrouw een paar dingen aangepakt. Ik ruim dan op, zodat zij beter kan schoonmaken. Eten hoefde ik maar op te warmen, en toen had ik zelfs tijd om een half uurtje in volstrekte rust in de hangmat te liggen. Zonder kinderen die vanalles kwamen vragen, of gewoon joelend voorbij renden. Stilte. Oef.
Maar langer dan een half uur hou ik dat dus niet uit, ik kan niet echt stilzitten. Ik ging dan maar aan mijn fiets prutsen, en stelde vast dat mijn licht écht niet meer werkte, wellicht als in: lampje kapot. En dat had ik nu niet liggen. Maar mijn kapotte bel vervangen, dat ging wel. En nu heb ik dus zo’n mega cool (en spotgoedkoop, uit de Action) geval met een kompas! Moeha!
Nog wat later ging ik Merel afhalen van school – de jongens zaten op de generale repetitie van het scoutstoneel – en aten we wat van de blauwe druiven uit Peters tuin. Heerlijk!
En toen ging mijn telefoon: waarom Kobe zijn toneelkleren niet meehad? Euh… Hij had tegen mij gezegd dat de leiding wel voor iets ging zorgen. Hij moet een marginale, voetbalminnende Gentenaar spelen, en het is niet alsof wij hier Buffalogerief liggen hebben. Maar bon, enig denkwerk later reed ik met een vrolijke Merel achterop, en een grote plastiekzak met een trainingsbroek, een wit marcelleke met daarop in blauwe alcoholstift “Buffalo 9000”, en een blauw petje naar de scouts. Het werd in dank afgenomen.
We fietsen zachtjes terug, en ik zweette me te pletter. Zomaar eventjes 29 graden, zeg!
En ’s avonds aten we gewoon buiten. Half september, in onze T-shirt, en we genoten ervan.
Heerlijk gewoon!