Donderdag werd mijn vader 73 jaar. De hele dag kon ik hem niet bellen, omdat hij met ons ma in Brussel was gaan rondlopen. ’s Avonds kreeg ik hem alsnog aan de telefoon, en hij vertelde dat hij een hele fijne dag had gehad. Maar toen ik hem uitnodigde om zondag – vandaag dus – mossels met frietjes te komen eten voor zijn verjaardag, hoorde ik hem gewoon blinken door de telefoon.
Hij gaf toe dat hij het al had zitten bedenken dat ik hem niet had uitgenodigd dit jaar, maar dacht dat het misschien door de verbouwing was, of zo. Hij had het jammer gevonden, maar bon, dan was dat maar zo. Maar toen ik hem dus tóch nog uitnodigde, werd zijn toch al fijne dag plots nog veel beter.
Deze middag rond twaalf uur stonden mijn ouders dus daar. De kinderen hadden een kroon gemaakt, ik had hem een fotoboekje gemaakt en een grote kader met een foto van de kinderen, en hij straalde gewoon.
We deden een klein flesje champagne open, er werden behoorlijk wat mossels met frietjes verzet (Bart had er een heerlijke salade bij gemaakt), we dronken koffie buiten, en aten er versgedraaid vanille-ijs met versgesneden fruit.
Ik denk dat het na vieren was toen ze naar huis gingen. Maar ik denk dat we er allemaal grondig van genoten hebben.