Deze morgen heb ik de drie kinderen om negen uur netjes op het sportkamp hier in Wondelgem afgezet, en ze hadden er zin in!
De overgang tussen school (zeer druk) en vakantie (niks te doen) is daardoor wat minder groot, ze hadden er massa’s vriendjes van op school (bij Wolf ging het om een geplande bende die samen had ingeschreven) en vooral: ik heb een leeg huis! Stilte! Vakantie zowaar!
Maar dat betekende niet dat ik niks te doen had. Enfin, gelukkig zonder enige vorm van dwang 🙂
Eerst ben ik nog op ’t gemakske naar de school van de kinderen gereden, om eens te gaan zoeken naar gilets van Merel. Die is er in de loop van juni drie kwijtgespeeld, en ’t is niet alsof ze er nu nog stapels heeft. Ik heb haar blauwe onmiddellijk teruggevonden, maar haar mooie nieuwe roze van op Kobes communie was helaas al na één dag verdwenen. Ik heb een andere, zeer gelijkaardige dan maar meegenomen. Ook haar roze met vlinders is verdwenen 🙁 Tsja.
Even later zat ik te genieten van de stilte bij een koffietje. Heerlijk gewoon. Maar na een stevige lunch mocht ik wel eens in gang schieten, vond ik. En dus ging ik de moto op, richting ’t stad. Eens kijken of er al ergens “acties” of solden te scoren waren, zo’n dag voor de officiële start.
Mijn favoriete kledingwinkel stond vol met nieuwe collectie, maar ging wel om 16.00u sluiten om de solden naar beneden te halen. Die stond al helemaal klaar boven, beneden stond er nog maar één rekje. Gelukkig kent de verkoopster me al, en toen ik zei dat ik dringend T-shirts en tops zocht met een kort mouwtje – ik heb ofwel lange mouwen, ofwel helemaal geen – wilde ze wel al eens boven gaan kijken. Slotsom? Ik ging met vijf stuks naar huis, allemaal al netjes in de afprijzing. Ik kan zo stilaan zelf een winkel beginnen van dat merk, ik heb er zeker dertig stuks van, denk ik.
Bon, helemaal in mijn nopjes wandelde ik terug, voorbij een standje met ijsjes. Lekijsjes, ja, maar ook potjes Ben&Jerry’s. En dus werd er op het muurtje aan het Braunplein, heerlijk in de zon, een ijsje verorberd. Op mijn eentje, in stilte, genietend van alle vreemde mensen om me heen, en in mezelf commentaar gevend ^^
Enfin, nog net genoeg tijd om even langs de Sleepstraat te gaan om stof te halen voor Kobes indianenkostuum. Dat is namelijk het kampthema dit jaar, en dus mag mama weer iets verzinnen. Tsja.
Om vier uur stond ik overigens netjes aan het kamp, en om half vijf met Kobe bij de logopediste. Die infantiele slikreflex, weet u nog?
Maar ge kunt niet geloven hoeveel deugd dat deed, zo’n dagje voor mezelf, zonder de druk van schoolwerk of andere dringende zaken. Vakantie noemen ze dat, geloof ik. Ik denk dat ik de rest van de week ook nog vrijaf neem…