Jawel, neefje Bo is ook al een jaar! Man, dat gaat gigantisch snel.
Bart moest werken, maar ik kon wel met de kinderen naar Brussel gaan, en doordat er nog een plaatsje vrij was in de auto, kon ook Nelly mee. Na wat gesputter kreeg ik haar zover dat ze meteen hier kwam eten ’s middags: of ik nu voor vier of voor vijf kook, dat maakt toch geen verschil. Zo hoeft zij niet te koken voor zichzelf, en is ze meteen ook een stuk meer ontspannen.
Nog snel even een geplamuurd plafond afschuren voor je moet vertrekken, is trouwens geen goed idee, geloof me: mijn haar zag gewoon wit, en ik mocht dus nog gaan douchen. Zucht.
Enfin, ik zag hun verbouwde huis eens, er waren pannenkoeken, er was taart, het was goed weer, en het was ferm gezellig. Proficiat, kleine Bo!
