Zoals elk jaar kwamen we vandaag weer met de uitgebreide familie Boghaert samen: de mater familias (92), haar zes kinderen met wederhelften (al konden er twee niet zijn), hun vijftien kinderen (waarvan de meeste met partner) en de momenteel elf achterkleinkinderen. Oh, en haar broer met diens vrouw. Een gigantische bende dus. We hadden het zaaltje in Ursel tegenover het rusthuis afgehuurd, gingen eerst naar de herdenkingsmis van opa (gestorven in 2008, hij zou nu 101 geworden zijn), en deden dan van brunch.
Blijkbaar waren er toch de meeste stemmen – of de luidste roepers – om het toch weer zelf te doen, en dus had iedereen weer een taak. Er was een uitgebreide receptie, daarna brood met veel soorten toespijs, en dan dessert. Er moest afgeruimd en afgewassen worden, maar gelukkig niet meer gedweild en zo, dat lieten ze toch al doen.
Enfin, mede dankzij het goede weer werd het een bijzonder aangename namiddag, met familie die ik doorgaans maar één keer per jaar zie. Meer hoeft dat niet te zijn, maar minder ook weer niet.
Salutem tibi dico, ave!
Rond een uur of vier was Merel compleet platgevallen, en is Bart (die met haar was achtergekomen, na de mis) met haar naar huis gegaan, terwijl ik met mijn twee broers, ons ma, en de rist kinderen nog naar het Drongengoed ging. Eigenlijk was het best jammer dat Merel niet meer mee was, maar ik had niet bepaald een buggy, en ik had ook geen zin om haar te dragen als ze moe werd. Tsja…
Het werd in elk geval een pracht van een korte wandeling, die eigenlijk vooral bestond uit op een bankje zitten kijken hoe de kinderen zich in het speelbos amuseerden in de grachten, en daarna nog iets gaan drinken op de Drongengoedhoeve. Het was eeuwen geleden dat ik er nog geweest was, van toen ik klein was, denk ik. Ahh, herinneringen!
toffe foto’s!