Wolf is woensdag bij een vriendje gaan spelen, en ik had Kobe beloofd dat er ook voor hem iemand mocht komen. En Merel, die kon niet achterblijven natuurlijk.
Dus belde ik Kobes twee beste vriendinnetjes, wier zusjes heel toevallig Merels beste vriendinnetjes zijn: twee vliegen in één klap dus! Kobe kreeg dus zijn Ella en Kaat over de vloer, en Merel was door het dolle heen met Camille en Lise. Dat is zelfs behoorlijk letterlijk te nemen: binnen de kortste keren zaten ze alle zes boven te joelen dat het geen naam meer had!
Ik voelde me nochtans alles behalve fris, maar dat kon ik natuurlijk op voorhand niet weten: ik heb gigantisch veel snot in mijn hoofd, en af en toe heb ik een zodanig harde hoestbui, dat ik schrik krijg dat ik op een bepaald moment mijn longen in mijn handen ga hebben. Soit, ze zaten vooral veel boven op Kobes nieuwe kamer, zodat het hier beneden betrekkelijk rustig bleef.
Wolf keek lijdzaam toe, en ging af en toe poolshoogte nemen boven, onderwijl het hoofd meewarig schuddend.
En toen kwam Kaat met van die puppy-ogen vragen of ik geen pannenkoeken wilde bakken? Wat ik dan maar gedaan heb ook… Intussen waren ze enthousiast buiten aan het spelen, tot er eentje zich pijn had gedaan en er gehuild werd. En toen kropen de drie kleintjes onder een dekentje en mochten ze één programmaatje tv kijken.
Maar nadat Kaat en Lise weg waren – ze moesten vroeger door omdat ze op weekend vertrokken – kreeg de rest een tweede adem, lieten ze in Kobes kamer de rolluiken neer, en hielden ze er disco. Met blijkbaar enthousiast gedans:
Enfin, ze vonden het alletwee een bijzonder fijne dag!