Nee, ik ben niet een dagje naar het wildpark in Han gegaan, al zou ik dat wel willen. Ik ben gewoon een namiddag op stap geweest met mijn oudste zoon.
Eigenlijk doe ik dat te weinig, tijd spenderen met de kinderen apart. Ze hebben elk hun eigenheid, en die gaat vaak verloren met de broers en zussen erbij.
Maar ik moest dus naar de Zelfbouwmarkt om een badkamermeubel te kiezen voor de kleine badkamer voor de jongens, en wie kon ik dan beter meenemen dan mijn oudste? Zo kon hij me helpen beslissen, en ook zijn eigen goesting kiezen. Ha ja, want ons huis is ook hun huis natuurlijk. Na serieus wat heen-en-weergeloop en getwijfel wilde hij een bepaald wit meubel, met een vrij brede en diepe kolomkast erbij. Ik vind het best mooi, anders had ik nooit toegestemd natuurlijk.
Na afhaling van de meubels in kwestie reden we richting Aalst. Het is amper een kilometer of twee voorbij de oprit van de snelweg, en hij moest dringend kleren hebben. En scoutsgerief, want die scoutshemden krimpen verschrikkelijk in de was (en droogkast), en hij heeft een groeischeut gekregen. En deze scoutswinkel heeft net iets meer parkeergelegenheid dan die in Gent, waar we al een tijdje gewoon niet geraakt waren.
Scouts dus: een hemd maat 14, een dikke scoutspull, en de nodige kentekens voor erop. Ha ja, want zijn oude hemd gaat naar Kobe, en dus kan ik een aantal kentekens gewoon laten staan. Al een chance, want dat kentekens naaien, da’s dus een bezigheid, en vooral het afhalen van de kentekens van het oude hemd.
Daarna parkeerden we iets dichter, en liepen op goed geluk een winkelstraat in. We bleven hangen bij Bel&Bo waar hij een nieuwe jeans, een rode broek en een zwarte broek kreeg. En ‘de max van een gilet’, ene in het zwart met witte en rode letters. We namen ook nog een bijzonder leuk felblauw rokje voor Merel mee, en een lekker warm slaapkleedje. Ha ja, want net zoals de dochter overdag geen broeken wil dragen, maar enkel rokjes en kleedjes met broekkousen, zo wil ze ook geen pyjama’s dragen, enkel slaapkleedjes. Zucht.
In de Hema vonden we nog een groene broek (voor de scouts dus) en nog een gilet, een zaklamp voor Kobe, en twee hele leuke adventshuisjes (een tip die ik vond op het net, maar ik weet begot niet meer in wiens blog dat was). Iedereen blij met de cadeautjes dus.
En toen was ons pijp uit. We slenterden terug naar de auto, dronken eerst nog een warme chocomelk, en dat was dat. En Wolf, die toegaf dat hij er eerst geen zin in had gehad, vond dat hij al bij al toch een fijne namiddag had gehad. Zo met zijn kleine mamaatje.
Benieuwd hoe lang dat nog zal duren. Ik geniet alvast van elk moment.