D-day voor de ramen, jawel! Eindelijk, want nu kan er weer doorgewerkt worden.
Om acht uur stonden de architecte en de aannemer hier te koekeloeren, pas om kwart voor negen kwam de ramenfirma hier toe. Om meteen vast te stellen dat de deur, die niet mee was omdat ze nog niet af was, toch eigenlijk wel nodig was. ‘Ha ja madamtsje,we zijme wieder nie geweune da d’huizen beweund zijn, en z’an zulder da ons ook nie gezeid wè.” Na wat gepalaver – EBM hun planning ging ook in ’t honderd lopen, er was speciaal iemand aanwezig om de keukenmuur af te breken – werd besloten om toch alle ramen te installeren, en ze zouden de deuropening dan wel dichtmaken met planken, en morgen de deur installeren.
Tunjaj (of hoe je die mens zijn naam ook schrijft) begon meteen met de keuken half af te breken, en de mannen van De Cock haalden al het bestaande raam eruit, te beginnen met de plaat die er nu toch al een maand of zo zat.
Bijzonder snel had ik plots een open keuken:
of hoe moet je dit anders noemen? Al een geluk dat het niet regende zoals gisteren, maar een heerlijk weertje was.
Intussen waren de mannen van de ramen volop bezig met de nieuwe keuken:
Het zag er al verdomde goed uit, en die zwarte aluminium is gewoon mooi!
En Tunjaj, die kapte verder, liet een kruiwagen aanrukken, en zaagde de tablet aan de oude keuken af. Ha ja, want het is wel degelijk de bedoeling dat de keuken op zich nog even blijft staan, nieuwe ramen of niet.
Bij het koken gaf dat overigens het volgende zicht:
Eten deden we gemakshalve toch in de living, want zó heel warm was het nu ook weer niet, en vooral nogal stoffig.
Intussen waren ze boven begonnen, bij Kobes nieuwe kamer, en in de badkamer.
Het blinde stuk raam was nog niet klaar, en dat komen ze later nog steken, samen met de nieuwe isolerende glazen in het grote zijvenster beneden.
Ze hadden gelukkig wel de deuropening intussen dichtgemaakt met wat planken en isolatie, zodat ik de keuken onder handen kon nemen en min of meer gebruiken. Ik vind de ramen van Barts kantoor overigens best geslaagd.
En toen zat ook het schuifraam er. Nog wel zonder hoek, maar bon, da’s niet erg, dat komt wel.
Het gaat vooruit. Morgen komen ze terug voor de rest van de ramen, en vooral ook die deur.